وقتی من مردم!
وقتی من مردم مرا در تابوت سیاهی بگذارید تا در تاریکی تر از تاریکی زندگی ابدی را شروع کنم.
دستهایم را از تابوت بیرون بگذارید تا همگان بدانند که من بیگناهم و باز احتیاج به بخشش آنها دارم.
چشمهایم را نبندید تا همگان بدانند که من چشم براه آزادی یک مشت ملت فقیر بودم.
به دلداده ام بگوئید که اگر نتوانستم در ساختن مجلس عروسی به عهد خود وفا کنم تنها خاطرات اوست که با خود به گور خواهم برد.

                                                                                                                                       شهید قاسم ریحانی